Για γερά νεύρα είναι οι κινήσεις που γίνονται στη σκακιέρα της ενέργειας και με δεδομένη τη μνημονιακή υποχρέωση για μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ κατά 25% μέχρι το 2018 και κατά 50% στη λιανική και χονδρική αγορά το 2020.
Αν και η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί σενάρια για «μικρή ΔΕΗ» και πώληση παραγωγικών μονάδων και αν και το θέμα του ΑΔΜΗΕ θεωρείται μια πρώτη νίκη στο πλαίσιο αυτό, το δεδομένο είναι ότι οι δανειστές εμμέσως πλην σαφώς θα επιχειρήσουν με κάθε μέσο να οδηγήσουν τα πράγματα στην αρχική τους θέση περί πώλησης στεγνά και καθαρά μονάδων με το κλειδί στο χέρι.
Η νέα τακτική που ακολουθεί ο Πάνος Σκουρλέτης είναι, με εναλλακτικές προτάσεις και σχέδια, η κυβέρνηση να επιτύχει τους στόχους που περιγράφονται στη συμφωνία χωρίς να χρειαστεί να κάνει πίσω σε μια από τις κεντρικές κόκκινες γραμμές της.
Στο πλαίσιο αυτό και προκειμένου η πολιτική του υπουργείου στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς να μην περιορίζεται στην απόρριψη των προτάσεων, επεξεργάζονται εναλλακτικά σενάρια, πάντα σε συνεννόηση με τη διοίκηση της ΔΕΗ που θα κληθεί να πάρει και το οικονομικό βάρος των όποιων αποφάσεων.
Το μοντέλο ΝΟΜΕ
Το υπουργείο Ενέργειας επεξεργάζεται τρία σενάρια και το πρώτο που θα μπει σε ισχύ αναμένεται να είναι η συμφωνία για το μοντέλο ΝΟΜΕ, τις δημοπρασίες δηλαδή λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής ενέργειας, αλλά μόνο για ενάμιση χρόνο και μέχρι να υπάρξει συμφωνία για τα άλλα σενάρια που επεξεργάζεται η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ.
Οι ΝΟΜΕ θα είναι το «όχημα» το οποίο θα δώσει πρόσβαση σε προμηθευτές στο λεγόμενο «καλάθι» του φθηνού παραγωγικού μείγματος της ΔΕΗ, με το επιχείρημα ότι έτσι θα υπάρξουν συνθήκες ανταγωνισμού στη χονδρεμπορική αγορά. Ένα σενάριο εξαιρετικά δύσκολο για την Ελλάδα, γεγονός που πλέον έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται και οι θεσμοί, αλλά που μπορεί να αποτελέσει μια πρώτη λύση προκειμένου να μην υπάρξουν νέες ισχυρές πιέσεις για λύσεις τύπου «μικρή ΔΕΗ». Το ζητούμενο σε αυτήν την πρώτη λύση ανάγκης είναι σε τι επίπεδο μπορούν να κινηθούν οι τιμές στις δημοπρασίας με δεδομένο το κόστος της λιγνιτικής ενέργειας της ΔΕΗ συν ένα ποσοστό κέρδους που θα πρέπει να έχει η εταιρεία.
Όσοι γνωρίζουν καλά την αγορά ενέργειας επισημαίνουν πάντως ότι, εάν περάσει το σενάριο των ΝΟΜΕ, μπορεί να σταθεί μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα, διαφορετικά οι πιέσεις από τους δανειστές θα αρχίσουν να είναι ιδιαίτερα ισχυρές. Και είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη οι θεσμοί έχουν διατυπώσει έντονους προβληματισμούς για το εάν με το μοντέλο αυτό θα μπορέσει να επιτευχθεί η μνημονιακή υποχρέωση για τη «μεταφορά» του 50% των καταναλωτών της ΔΕΗ σε εναλλακτικούς παρόχους.
Κοινοπρακτικό σχήμα
Το δεύτερο σενάριο που βρίσκεται επί τάπητος και σε συνδυασμό με την περιορισμένη χρονικά λειτουργία των ΝΟΜΕ είναι η σύμπραξη της ΔΕΗ με ξένες εταιρείες σε υπάρχουσες αλλά και μελλοντικές μονάδες.
Το σχέδιο που αφορά τη λιγνιτική μονάδα της ΔΕΗ στη Φλώρινα «Μελίτη 1» αλλά και τη δημιουργία και νέας μονάδας, της «Μελίτη» 2, προβλέπει τη δημιουργία ενός κοινοπρακτικού σχήματος στο οποίο η ΔΕΗ θα συμμετέχει με μειοψηφικό πακέτο και άλλη ιδιωτική εταιρεία με επενδυτικά κεφάλαια για την κατασκευή νέων υποδομών.
Οι συζητήσεις γι’ αυτό το σενάριο έγιναν αρχικά με Γάλλους, οι οποίοι όμως ξεκαθάρισαν ότι δεν τους ενδιαφέρει η επένδυση στον λιγνίτη και τώρα στο προσκήνιο βρίσκονται ρωσικές εταιρείες, με τις συζητήσεις να είναι προχωρημένες.
Το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία ενός σχήματος με μειοψηφικό πακέτο της ΔΕΗ, η οποία θα προσφέρει τη σύγχρονη μονάδα «Μελίτη 1» καθώς και την άδεια για τη δεύτερη μονάδα «Μελίτη 2» ισχύος 540 MW. Προβλέπει ακόμα την παραχώρηση στους Ρώσους της εκμετάλλευσης του λιγνιτικού κοιτάσματος της Βεύης, το οποίο στη συνέχεια θα συνεισφέρουν στην κοινοπραξία, αλλά και τη χρηματοδότηση από τους Ρώσους της νέας μονάδας «Μελίτη 2».
Στο τραπέζι παραμένει ακόμα και το σενάριο της ανταλλαγής μονάδων παραγωγής της ΔΕΗ με μονάδες ξένων εταιρειών ενέργειας, σενάριο το οποίο εξετάζει η επιχείρηση από το 2010 σε μια προσπάθεια να μην πουληθούν περιουσιακά στοιχεία.
Το σχέδιο που εξετάζεται, είναι η παραχώρηση του ελέγχου λιγνιτικής μονάδας της ΔΕΗ σε ξένη εταιρεία με αντάλλαγμα την αντίστοιχη παραχώρηση μονάδας της ξένης εταιρείας στη ΔΕΗ.
Στον αντίποδα, οι δανειστές έχουν προτείνει μια ιδιότυπη ενοικίαση των μονάδων της ΔΕΗ από τρίτους μέσα από δημοπρασίες στις οποίες ο πλειοδότης θα αποκτά έναντι ενοικίου τον έλεγχο των μονάδων παραγωγής, με το λειτουργικό κόστος όμως να παραμένει στη ΔΕΗ… Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι η ΔΕΗ θα χάσει τον έλεγχο των μονάδων, διατηρώντας όμως το κόστος λειτουργίας τους.
Να σημειωθεί, τέλος, όσον αφορά τον ΑΔΜΗΕ, ότι έγινε το επόμενο βήμα για την παραχώρηση του 20% σε επενδυτή με την επιλογή της Lazard και του ΣΟΛ (Σώμα Ορκωτών Λογιστών) για την αποτίμηση του διαχειριστή ενέργειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου